در محضر مولانا

ای ساقی جان پر کن، آن ساغر پیشیـن را             آن راهــــــزن دل را، آن راهـبـــــر دیـــــــن را

زان مـی ‌که ز دل خیـزد، با روح درآمیـــــزد             مخمور کند جوشش، هر چشم خدا بیــــن را

آن باده انـگــــوری مـر امّـت عـیســـــی را             و ایـــن بـاده منصوری مــــر امّت یاسیـــــن را

خُم‌هاست از آن باده، خُم‌هاست از این باده             تا نشکنی آن خُم را، هرگز نچشی ایـن را

آن باده به جز یک دَم، دل را نکنـد بی‌غــــم             هرگز نَکشـــد غم را، هرگز نَـکنـد کیـــــن را

یک قطره از این ســـاغر، کار تو کند چون زر             جانم بـه فـــــدا بـادا، ایـن ساغـــــر زریـن را