برخی دوستان در گفتگوی مربوط به پرسش های بنیادین مشارکت کردند . از انها سپاسگذارم . هرچند شمار انها اندک بود اما کیفیت بینش و دانش و تجربه نهفته در پاسخ ها مهم است . از سایر دوستان هم می خواهم افکار و اندیشه هایشان را بیان کنند و حتی اگر پرسشی به نظرشان می اید مطرح نمایند و دوستان نظر دهنده می توانند به نظرات دیگران پاسخ دهند و به گسترش گفتگو و تبادل تجربه و دانش کمک نمایند. ادمی اگر در پی چیزی باشد قطعا به ان خواهد رسید بستگی دارد به اینکه غایت ما از حیات چه باشد یا در زندگی به جز غرائز که در طبیعت ماست و میان همه ادم ها مشترک است ایا مجالی برای پی گیری هدفی متعالی تر بیابیم . ازادی یعنی از اد شدن از جغرافیا و تاریخ و جامعه و حتی ازادی از اسارت علت و معلول ها و مهمتر از ان ازاد شدن از چند و چون نفس و خواهش ها و ارزوهایی که همواره ناکامی در براوردن انها باعث می شود زندگی را که به تعبیر سهراب سپهری :ابتنی در حوضچه اکنون است از دست بدهیم و چون همواره به اینده ای که هیچگاه نمی اید چشم می دوزیم یا در حسرت گذشته می سوزیم از انچه ابن سینا ابتهاج الحق بذاته (خدا به ذات خود مبتهج است ) فرموده محروم می شویم . ابن سینا در توصیف شناسای خدا در نمط نهم اشارات می فرماید: . العارف هش بش بسام فکیف لا تکون فانه فرحان بالحق عارف همیشه خندان و شاداب و شادان است پس چرا این گونه نباشد در حالی که او شادان به حق است .
از پاسختان ممنونم استاد . شاید من هم چون پریسای عزیز ، به پاسخهایی در درون خودم رسیده ام ، اما چون نمیشود تعمیمش داد آنگونه می اندیشم که پاسخی برای این سئوالات نیست .
تعریفتان از آزادی بسیار زیبا و قابل تامل است . باز هم متشکرم .