سلام و درود برشما ...ورود شما را به این خانه کوچک خوشامد می گویم ...صفا آوردید ..خانه دلتان هماره اکنده از رونق و صفا باد... چنین می نماید که نکته هایی از سروده حضرت حافظ در دل داشته اید بسیار ممنون می شوم اگر مشاهدات و مکاشفات خویش از این بیت را برای ما و خوانندگان بیان نمایید
سلام
پنج‌شنبه 26 خرداد‌ماه سال 1390 ساعت 07:48 ق.ظ
بازهم سلام...انشا...که از خزانه غیب درد همه دردمندانی که در این دنیای وانفسا درحیرت مانده اند ...و چشم بان خزانه غیبی دوخته دندان بجگر نهاده صبربیشه کرده و گاه گاه از فرط فشارزمانه صبرشان لبریز شده و با نهیب دوستی بخودامده و باز در انتظار....دوا کنند ...اگر باز نفرمایید که دوای انان چیزی از همین جنس خواهد بود...اگر روز عید مولا نبود قلم را رهاکرده بودم ...اما باحترام مولا سخن دراز نمیکنم که در مقابل مولای دردکشیده ای چون علی این حرفها نشاید...عیدتان مبارک...اصلا نمیخواستم اینجور حرف بزنم حتی یکی دو بار تصمیم گرفتم این کامنت رو حذف کنم و این دردها را سانسور ولی ...مقصر شعر خودتان بود که سردل را بازکرد...
سلام برشما ...سخن گفتن با رفیق همدرد اشکالی ندارد...مولی علی هم با اینکه اسرار خود را با چاه می گفت اما گاه اصحاب سر خویش مانند کمیل بن زیاد را با خود به صحرا می برد و با او راز می گفت ... حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست که آشنا سخن آشنا نگه دارد
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
سلام
چقدر حرف داره این یک بیت زیبای حضرت حافظ ...
سلام و درود برشما ...ورود شما را به این خانه کوچک خوشامد می گویم ...صفا آوردید ..خانه دلتان هماره اکنده از رونق و صفا باد...
چنین می نماید که نکته هایی از سروده حضرت حافظ در دل داشته اید بسیار ممنون می شوم اگر مشاهدات و مکاشفات خویش از این بیت را برای ما و خوانندگان بیان نمایید
بازهم سلام...انشا...که از خزانه غیب درد همه دردمندانی که در این دنیای وانفسا درحیرت مانده اند ...و چشم بان خزانه غیبی دوخته دندان بجگر نهاده صبربیشه کرده و گاه گاه از فرط فشارزمانه صبرشان لبریز شده و با نهیب دوستی بخودامده و باز در انتظار....دوا کنند ...اگر باز نفرمایید که دوای انان چیزی از همین جنس خواهد بود...اگر روز عید مولا نبود قلم را رهاکرده بودم ...اما باحترام مولا سخن دراز نمیکنم که در مقابل مولای دردکشیده ای چون علی این حرفها نشاید...عیدتان مبارک...اصلا نمیخواستم اینجور حرف بزنم حتی یکی دو بار تصمیم گرفتم این کامنت رو حذف کنم و این دردها را سانسور ولی ...مقصر شعر خودتان بود که سردل را بازکرد...
سلام برشما ...سخن گفتن با رفیق همدرد اشکالی ندارد...مولی علی هم با اینکه اسرار خود را با چاه می گفت اما گاه اصحاب سر خویش مانند کمیل بن زیاد را با خود به صحرا می برد و با او راز می گفت ...
حدیث دوست نگویم مگر به حضرت دوست که آشنا سخن آشنا نگه دارد