یاد آنروزها .....

...چرا برخی ادم ها همواره از گذشته خود پشیمان می شوند؟ و چرا و چگونه می توانیم اکنون کاری را انجام دهیم  که مطمئن باشیم به زودی از کرده خود پشیمان نخواهیم شد؟ آیا تاریخ و مرور گذشته خودمان و انچه به مار ربط دارد می تواند چراغ راه آینده باشد ؟یانه؟  و اصولا چگونه می شود با خود و با هستی پیرامون خود و با دوستان خود یک دیالوگ سازنده و بالنده و پوینده و راهگشا برقرار کرد و به ان تداوم بخشید . یک دیالوگ کنشگر نه یک گفتگوی ازسراجبار و اکراه و نیاز . چگونه می توان از مونولوگ رها شد . چگونه می توانیم خودمان بیندیشیم و اجازه ندهیم دیگران به جای ما بیندیشند و.....