از افتاب مشتعل هر دم ندا اید به دل ....

گر اتش دل بر زند بر مؤمن و کافر زند           صورت همه پران شود گر مرغ معنی پرزند

عالم همه ویران شود جان غرقه طوفان شود      ان گوهری کو آب شد آب بر گوهر زند

پیدا شود سرنهان ویران شود نقش جهان      موجی براید ناگهان  بر گنبد اخضر زند

گاهی قلم کاغذ شود کاغذ گهی بیخود شود       جان خصم نیک و بد شود هر لحظه ای خنجر زند

هرجان که اللهی شود در لامکان پیدا شود          ماری بود ماهی شود ازخاک بر کوثر زند

در فقر درویشی کند براختران پیشی کند            خاک درش خاقان بود حلقه درش سنجر زند

از افتاب مشتعل هر دم ندا اید به دل                  توشمع این سر را بهل تاباز شمعت سرزند

تو خدمت جانان کنی سر را چرا پنهان کنی          زرهردمی خوشتر شود از زخم کان زرگر زند