چرا و چگونه می توان ازاد و رها زیست ؟

ادمی برای شکوفایی نیازمند ان است که نیروهای وجودی اش اعم از عقل و عشق و احساس ونیز پدیده های طبیعت را به فعالیت وادارد و در این فعالیت از دو حرکت ناگزیر است :حرکت فکری یعنی اندیشیدن و اموزش و دوم حرکت عملی و کنش . یعنی انچه عقل نظری و عقل عملی خوانند . و این شناخت یک شناخت مضاعف می طلبد و ان شناخت موانع و بازدارنده های درونی و بیرونی ناشی از لغزش هایی است که در این مسیر گزینش گرانه اندیشیدن و کنش (به تعبیر هایدگر هستیدن و هستندگی )رخ می دهند و همین جاست که ضرورت رهایی از بندهاو انحراف هایی که ناشی از همین خطاهای معرفتی و تجربی است (که ناشی از جهل ماست )اشکار می گردد و در غیر این صورت عملکرد عقل و احساس هم اگر دچار نارسایی شود به جای انکه ادمی را به ساحل ارامش و والایش راه نماید با منحرف کردن عقربه کشتی وجودش او را در وسط اقیانوس سرگردان می سازد و گاه ناگزیر می گردد به این سرگردانی و عوارض و عناصر آن خو کند و آن را با رهایی اشتباه بگیرد یعنی رها شدن در بیابان غفلت و سرگردانی را به رهایی تفسیر  کند به تعبیر قران دچار املاء و استدراج می گردد و از کوشش و کشش و بینش بازمی ماند ...